-Կմեռնեմ,եթե
ուզածս պտուղը
չուտեմ,-ասաց մարդը
և կերավ
սրտի ուզածի
չափ:Մահն այդ
ժամանակ ըմբռնումով մոտեցավ նրա
խոսքին, մտածելով` խակ է
նրա միտքն
էլ իր
տիրոջ նման
և չի
հսկում բերանից
դուրս եկածը
և լեզվի
տակ ոսկոր
չկա,որ ցավեցնի:
Եվ մարդու սրտովն
եղավ:Եվ նա
շարունակեց ապրել:Եվ
անցավ ժամանակ:
-Կմեռնեմ,եթե
փառքը ոտքերիս
տակ չընկնի,-ասաց
մարդը և
նա հասավ
փառքի ետևից
ու բարձրացավ նրանից վեր:Եվ
մահը աչք
փակեց նրա
հասած տեղին
և նորից նրա սրտովն
եղավ:Եվ անցավ
ժամանակ:
-Կմեռնեմ,եթե
փառքից զրկվեմ,մտածեց
մարդն ու
ծանրացավ փառքի
ուսերին:Եվ
փառքը գլորվեց
գետնին:Եվ մահը
ականջի ետևը
գցեց լսածը`տեսնելով ինչպես է
տանջվում անօգ
մարդը:Եվ
անցավ ժամանակ:Եվ
մարդը շարունակեց ապրել:
-Մեռնեմ,
ազատվեմ անարժան կյանքից,-կիսասիրտ ասաց այլևս
ուժասպառ մարդը:Եվ
մահը համբերատար առավ
նրա միտքը:Բայց
նրա սիրտը
շարունակեց բաբախել:
-Մահը
փառք է,
լավ կլինի
շուտ մեռնի
-պրծնի,-ցանկացան բարի
մարդիկ:Եվ մահը
լսելով` բոլորի կամոք,
նստեց
նրա շնչին:
Եվ մահվամբ
փառավորվեց նրա
հոգին….
Комментариев нет:
Отправить комментарий