Երեկ երջանիկ էի`ասես Աստծուն փրկած լինեի….խաչից: Ուրախությունս
չթաքցրի իմ
շրջապատի մարդկանցից, մտածելով `
նրանց էլ մաս հանել: Նախանձեցին իմ ուրախությանը և
տխրեցին չուզելուց: Իմ երջանկությանը
ես էլ երկար չդիմացա:
Որ ուրիշները
տխուր էին, որ
երջանիկ չէին նրանք`
փշրեց իմ ուրախ միտքը: Երեկվանից ամպոտ օր լինեմ ասես, որ անընդհատ
թաց է
կաթոցից: Ոչ մեկի
պետքն էլ չէ …
****
****** *****
Նա կարծում էր,
որ իր
հորն է նման, կամ`մորը: Երկուսից`մեկին: Գուցե երկուսին
էլ նման
էր`չգիտեր,
չէր տեսել
ծնողներին: Որ
Աստծուն էլ
նմանություն ուներ,
մտքովը չէր
էլ անցնում`
Աստծո անունը
չէր լսել:
Բարի էր,
հեզ, կամեցող:
Պատվիրանները պահում
էր, թեպետ
դրանց տեղը
չգիտեր: Իսկը` Աստծո գառ: Ինքն
այդ մասին
էլ չգիտեր: Երկրային
կյանքը կարճ
էր, ինչպես
բոլոր զառամյալ
ծերերինը: Մեռավ, որ ետմահու անմահանար: Դրախտի դռներից անարգել մտավ: Որ ինքը դրախտում
է`չիմացավ,
չհասկացավ դրախտայինը:
Երանելի մարդ էր…
****** *****
Ընթերցանության ողջ ընթացքում
միտքս խուտուտ
էր գալիս`ծիծաղում էի
բարձրաձայն, աչքի
պոչով շուրջս
նայելով`չասեն
թե գժվել
է:
Մի կուշտ ծիծաղելուց
հետո, ցանկացա որ
ուրիշներն էլ
ծիծաղեն: Մի
երկուսին հարցրի`կարդացել են
Ս. Կոսյանի <<Հետ նայիր,
եթե առջևում
ոչինչ չի երևում>> թերթում տպագրված պատմվածքը: Ասացին, որ վերնագրից
առաջ չեն
անցել:
-Իզուր, վերնագիրը թողեք վերջում,-
համոզում էի
ես:Ախր
շատ էի
ուզում, որ
նրանց միտքն
էլ խուտուտ
գար:Էս
մտքից էլ
միտքս երանելի
գոհություն էր
պարգևում ինձ`
ոնց որ
կշտացած երեխա
լինեի:
Հեղինակի նկարի հետ
ահագին կռիվ
տվեցի`դուրս
չէր գալիս:
-Էս
տնաշենը մի
ուրախ նկար
չուներ, որ
էսա դրել,-
մտածեցի: Մտածեցի..ու համոզված որ
չունի, ֆոտոսարքս առած
գնացի նրան
լուսանկարելու: Այ քեզ
բան-ման`չէր ուզում
լուսանկարվել:Ասում եմ
եկել եմ
ձեր իսկ
օգուտի համար,
հին լուսանկարով
որտեղ էլ
լինեք ձեր պատմվածքի սատանան
ձեզ կգտնի:
Էնպիսի ֆոտոներ
անեմ, որ
ոչ մի
սատանա ձեզ
չճանաչի: Մի
կերպ համոզեցի, որ
նկարվելուց ...ժպտա:
-Բա
ոնց, թող
սատանայի քամակը
ինչքան ուզումա
վառվի, թող
հասկանա, որ
ինքը ձեր
թիկունքում էլ
մնալու է,
հարգելի գրող
ընկեր Կոսյան,-
մտքիս մեջ
ասացի նրան:
Ժպիտը որսալն ստացվեց.
-Թող
հենց էս
լինի սատանայի
էրեսծեծանքը: Թե
չէ ուր
գնաս`սատանան
առաջ է ընկնելու: Սիրտդ
նեղվելու է,
ձենդ փորիդ
մեջ ոչ
մեկի ականջը
չի գտնելու,
աչքիդ էլ
ոչ մի
բան չի
գալու: Որ
ճամփով որ
ինքը գնա,
ուզենաս թե
չուզենաս հետևելու
ես նրան:
Քո անունից
ձեռ չի
քաշելու: Արդյունքում
մնալու է սրտացավդ,- մտմտում
էի ես:
Չէ, դրան
պետք է գցել մոլորության
մեջ`աչքին
թոզ փչել,
որ մարդուն
ու նրա
ստվերին խառնի,
չկարողանա սևը
սպիտակից ջոկել:Ինչու պիտի
չսխալվի, հո
Աստված չի?
Թող իմանա, որ ստվերդ օտարի է: Ոտնահետքերդ
կխառնի ետևիցդ
գալով: Ուրիշների
թիկունքին վստահողները
հետևում են
կույր-կույր:
Ըհըն,
կարելի է օգտվել սատանայի
կուրությունից: Կարողա գնա
ու իր
փորած ունայնության
փոսն
ինքն ընկնի:
Էն ժամանակ
Աստված էլ
չի փրկի:
-Ետևս
անցիր սատանա,-
ասաց ու
պրծավ Քրիստոսը: Սրանից հեշտ գործ:
Թող աչքից
հեռու դե
գնա ծխա
ու մխա:
Մի կողմդ
շաշ արած
պիտի ապրես,
թող ուժեղ
հոտառությունից բախտագուշակների
սիրտը խառնի:
Թե չէ
ինչիդ է պետք սատանային
վառելու համար նրա կրկնօրինակը սարքել, հետո կախել նրան, հետո...Քո ինչին
է պետք
սատանա սարքելը:
Բացի էդ
էլ` ավելորդ
վճարումներ հարկային
մարմիններին: Չէ, վառելու
համար չէ`սարքելու համար:
Ոնց չգիտեիր,
սատանայի հետ
գործ ունենալը խաղ ու պար
չէ:
Աստծուց ամենօրյա
հացի խնդրանքով
տնից դուրս
եկողների թիվը
սատանան գիտի: Տանը նստած տեղը
ոչ մինը
մյուսի բուռը
չի դնում:
Ինտերպոլով փնտրվողների
ցուցակում պիտի
քեզ չճանաչեն: Լուսանկարների բազմազանությունը կարևոր
է: Պաշտպանական
ռեֆլեքս մշակելու
համար դեմքիդ
միմիկան անընդհատ
պիտի փոխես:
Կարևորը`սատանան դրան երկար չի
դիմանա...
ԴՈՒ ԷԼ ….ԴՈՒ ՉԵՍ /2012թ. 30հունիսի/
-Մի վախենա, քեզ չի հասնի,-շշնջաց մեկն իմ ներսում: Վախենալով մնացի պատուհանին հպված.
-Թող ինչ լինում է լինի, պիտի տեսնեմ ամպրոպի պորտալարը:
Երկնքի կուրծքն ասես այրվեց:Անձրևի մի քանի խոշոր կաթիլ արցունքի նման ակոսեց պատուհանիս ապակին ու… վերջ: Վերջ, սա աշխարհի վերջը չէ, և ոչ մի վերջ էլ վերջը չէ: Հուսադրող է, որ քեզանից հետո աշխարհն ապրում է, որ քեզ անհիշության չի մատնի: Ուզում ես քեզ գեղեցիկ հիշեն, վերջին պահին մոռանում ես դրա մասին, ամեն ինչի մասին, ամենքի մասին: Ամպերով ու թաքնված արևով երկնքից մի կում օդ ես աղերսում, քեզ այնքան հարազատ ու այլևս օտար աշխարհից մի պահ շունչդ պահում ես ու վերջ: Հետո էլի լավ է լինում`հոգին ապրում է: Դու էլ քո դրախտում գտնում ես քեզանից առաջ գտնվողներին: Դու էլ…Դու չես լինում:
Լավ է, նորից լինել անհոգ մանկան անմեղությամբ,
նորածնի պես քնած ժամանակ ժպտալ աշխարհին: Լավ է հավատալ, որ ամեն մի վերջ սկիզբ է նորի, որ չապրած օրերդ քոնն են լինելու մի օր:
Լավ է, որ վախերին չհավատալով ես ապրում, թեպետ կյանքը լի է ախերով ու վախերով, թեպետ օրերի խեղճությունը տխրությամբ
է թովում:
Լավ է, որ ապրում
ես ինքդ քեզ նման: Սգում հարազատ ու մտերիմ մարդկանց օտար մահերը, թաքցնելով սեփական մահի սպասումը: Ով ասաց, որ մահվան մասին խոսելուց`կանչում են նրան: Արարելու
կարողությունն ավելին է մեռնելու վախից: Ցանկալի բերկրանքը արարման երկունքից է
տրվում` հաղթանակի նման :
Մշուշված
օրվա կիսաբաց աչքը չէր խաբում` տեղ-տեղ կապույտին էր
տալիս: Վաղը երկինքն արևոտ կլինի երևի:
